Odkrycie planety podobnej do Ziemi – Gliese 12 b – wzbudza ekscytację

Astronomowie odkryli planetę podobną do Ziemi, która potencjalnie może podtrzymywać życie ludzkie, znajdującą się zaledwie 40 lat świetlnych od nas. Nazwana Gliese 12 b, ta intrygująca egzoplaneta orbituje wokół swojej gwiazdy co 12,8 dni i jest porównywalna rozmiarem do Wenus, co czyni ją nieco mniejszą od Ziemi. To odkrycie daje rzadką możliwość badania planety o cechach podobnych do naszej, co może przyczynić się do zrozumienia możliwości zamieszkania innych planet.

Obiecujący Nowy Świat

Szacowana temperatura powierzchni Gliese 12 b wynosi 42°C, co jest zauważalnie niższe niż w przypadku większości z około 5 000 potwierdzonych dotychczas egzoplanet, co czyni ją znaczącym celem do dalszych badań. Planeta orbituje wokół chłodnej czerwonej karłowatej gwiazdy, Gliese 12, znajdującej się w konstelacji Ryb. Gwiazda ta ma około 27% rozmiaru Słońca i temperaturę powierzchni wynoszącą 60% temperatury naszego słońca.

Profesor Thomas Wilson z Uniwersytetu Warwick, który odegrał kluczową rolę w potwierdzeniu istnienia Gliese 12 b, wykorzystując dane z satelitów NASA, wyraził swoje podekscytowanie: „To naprawdę ekscytujące odkrycie i pomoże w naszych badaniach nad planetami podobnymi do Ziemi. Planety takie jak Gliese 12 b są rzadkością, więc możliwość dokładnego ich badania oraz poznanie ich atmosfery i temperatury jest niezwykle cenna.”

Potencjał dla Przetrwania Ludzi

Choć odkrycie Gliese 12 b jest fascynujące, naukowcy nadal nie są pewni, jak wygląda jej atmosfera, jeśli w ogóle ją posiada. Zrozumienie atmosfery jest kluczowe, ponieważ decyduje o tym, czy planeta może utrzymać temperatury odpowiednie dla ciekłej wody – kluczowego składnika życia, jakie znamy.

Masayuki Kuzuhara, profesor asystent w Astrobiology Centre w Tokio i współkierownik jednego z zespołów badawczych, zwrócił uwagę na znaczenie tego odkrycia: „Znaleźliśmy najbliższy, tranzytujący, umiarkowany świat o rozmiarach Ziemi odkryty do tej pory. Chociaż nie wiemy jeszcze, czy posiada atmosferę, myślimy o niej jako o egzoplanecie Wenus, o podobnym rozmiarze i energii otrzymywanej od swojej gwiazdy jak nasza sąsiadka w Układzie Słonecznym.”

Obserwacje i Przyszłe Badania

Dwa zespoły badawcze, jeden z Tokio i drugi prowadzony przez Shishira Dholakię z Uniwersytetu Southern Queensland, wykorzystały obserwacje satelity TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite) NASA do identyfikacji i badania Gliese 12 b. Bliskość planety do jej gwiazdy – zaledwie 7% odległości między Ziemią a Słońcem – oznacza, że otrzymuje ona 1,6 razy więcej energii od swojej gwiazdy niż Ziemia od Słońca.

Czerwone karły, takie jak Gliese 12, są znane ze swojej magnetycznej aktywności i częstych, silnych wybuchów promieniowania rentgenowskiego, które mogą wpływać na zdolność planety do utrzymania atmosfery. Jednak wstępne analizy sugerują, że Gliese 12 nie wykazuje ekstremalnych zachowań, co zwiększa prawdopodobieństwo, że Gliese 12 b może utrzymać stabilną atmosferę.

Shishir Dholakia podkreślił wagę tego odkrycia: „Gliese 12 b reprezentuje jeden z najlepszych celów do badania, czy planety wielkości Ziemi orbitujące wokół chłodnych gwiazd mogą utrzymać swoje atmosfery, co jest kluczowym krokiem do zrozumienia zdolności zamieszkania planet w całej naszej galaktyce.”

Patrząc w Przyszłość

Odkrycie Gliese 12 b zostało wyróżnione jako potencjalny cel do dalszych badań przez teleskop Jamesa Webba (JWST) o wartości 7,5 miliarda funtów. Ten zaawansowany teleskop może dostarczyć bardziej szczegółowych obserwacji atmosfery i warunków powierzchniowych planety, oferując wgląd w to, czy faktycznie może wspierać życie.

Współautor Dr Vincent Van Eylen z University College London skomentował znaczenie planety: „GJ12b to niesamowicie ekscytująca planeta, ponieważ jej rozmiar jest identyczny z Ziemią. Chociaż GJ12b jest około 15 razy bliżej swojej gwiazdy niż Ziemia do Słońca, ze względu na to, że orbituje wokół tak małej gwiazdy, temperatura na planecie może być dość podobna do tej na Ziemi.”

Wyniki tych badań zostały opublikowane w wiodących czasopismach naukowych, z badaniami zespołu z Tokio opublikowanymi w The Astrophysical Journal Letters, a badaniami Dholakii i Palethorpe w Monthly Notices of the Royal Astronomical Society.