Wielka Brytania pomoże Grecji pozbyć się imigrantów

Wielka Brytania wyśle 80 urzędników, aby w czasie zimy pomagali odsyłać imigrantów z przeludnionych greckich wysp.

Pozozumienie Unii Europejskiej zawarte z Turcją, na mocy którego w zamian za 6 miliardów Euro (5 miliardów funtów) miała ona wstrzymać pochód imigrantów do Europy przynosi bardzo słabe efekty. Tylko 750 imigrantów zostało zawróconych do Turcji. Wielka Brytania, która zapłaciła Turcji 500 milionów funtów, chce dodatkowo wzmocnić działania repatriacyjne wysyłając na greckie wyspy Kos i Lesbos 80 pracowników.

Europejscy politycy uważają, że 4000 emigrantów zarejestrowanych w Grecji ulotniło się i mogą oni przebywać w Europie.

Minister Brandon Lewis z Home Office odbył spotkanie z ministrami z Brukseli oraz poinformował o planach pomocy Grecji. Wysłani zostaną pracownicy opieki społecznej, menadżerowie „przepływu”, tłumacze i specjaliści od powrotów.
Ostatni raport Komisji Europejskiej wykazał, że liczba imigrantów napływających z Turcji do Europy spadła do 80 dziennie ale i tak jest znacznie wyższa niż liczba powracających.
Tylko 748 osób zawrócono: 394 Pakistańczyków, 61 Afgańczyków, 68 Algierczyków, 42 Syryjczyków, 26 Banglijczyków, 18 Irańczyków, 17 Irakijczyków, 16 obywateli Sri Lanki (Maurowie, Tamilowie lub Syngalezi), 15 Marokańczyków.

Greckie punkty przyjęć są eksploatowane ponad miarę i dochodzi do incydentów zakłócania życia publicznego.

Belgia wycofała swoich pracowników służb granicznych z uwagi na zagrożenie ich bezpieczeństwa.

Ośrodki imigracyjne są palone przez imigrantów, którzy są agresywni ponieważ powstrzymano ich przed dalszą wędrówką do Europy.

Unia Europejska wstrzymała proces rozszerzania Unii na Turcję, z uwagi na fakt, iż ta planuje przywrócić karę śmierci.

Azylanci, którzy przedostali się do Wielkiej Brytanii z innego kraju unijnego, mogą by odesłani z powrotem z uwagi na rozporządzenie dublińskie, które za rozpatrzenie wniosku azylowego czyni odpowiedzialnym pierwszy kraj pobytu (EU).
Rozporządzenie, które skupia się na zasadach Unii Europejskiej posiada poważny mankament logiczny, zakładając, że wszystkie kraje poza Unią Europejską są krajami niebezpiecznymi dla życia i zdrowia imigranta wnioskującego o azyl a przecież podróżując do Europy imigranci często muszą przebyć wiele krajów sąsiadujących, w których byliby całkowicie bezpieczni.

Pomimo, że rozporządzenie zostało podpisane przez państwa członkowskie Unii Europejskiej i nie było możliwe prowadzenie rozmów z państwami z poza unii, nic nie stało na przeszkodzie aby jasne sformułowania zasad udzielania azylu określały sytuacje, w których azylant nie może być przyjęty. Oczywiście, nie można byłoby na tej zasadzie odesłać imigranta do np. Libanu, który nie znajduje się w Unii i nie uczestniczył w rozmowach dublińskich, ale powodowałoby, że np. imigrant, który przybywa z innego kraju niż ten, z którego ucieka nie otrzymuje azylu bo podczas jego pobytu w innym kraju ustaje zagrożenie, od ktorego próbuje uciec. Byłaby to zasada nie tylko logiczna ale także w pełni humanitarna. Unia Europejska nie może zakładać, że wszystkie kraje są dla imigranta zagrożeniem i tylko Unia Europejska może go wybawić z opresji.
Tak bezsensowne rozporządzenie Dublińskie doprowadziło, do traktowania Europy jako łatwego celu dla milionów imigrantów i taka niczym nie uzasadniona otwartość spowodowała, że strefa Schengen została niestrzeżona.

Zamiast zastanowić się logicznie nad sensem udzielania azylu imigrantom, którzy uciekają przed np. torturami przez inne kraje z poza Eu skupiono się na wysokim poziomie ochrony osób podlegających procedurze dublińskiej. Wzmocniono prawo do ponownego łączenia rodziny, zwiększono prawa małoletnich bez ochrony itp itd. Dodatkowym mankamentem ukazującym, że unijni biurokraci, żyją w wyimaginowanym przez siebie świecie i nie mają kontaktu z rzeczywistością jest Sprawozdanie Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady z oceny systemu dublińskiego. W sprawozdaniu tym czytamy: „Ze względu na brak dokładnych danych z państw członkowskich Komisja stwierdza, że nie była w stanie oszacować kosztów systemu.”

Sprawa kosztów jest bardzo ważnym elementem funkcjonowania każdego przedsięwzięcia. Ten koszt, który pominięto podczas tworzenia systemu dublińskiego, jest bardzo wysoki i jest bezpośrednio ponoszony przez społeczeństwo.

W Anglii na rzecz nielegalnych imigrantów przekazano np. dom opieki społecznej w Whitstable (Kent). Nie było środków na prowadzenie tej placówki dla rodzimych obywateli a znalazły się na przyjmowanie imigrantów, którzy nielegalnie przekraczali granicę. Pieniądze znaleziono podnosząc lokalne podatki.

W Londynie wiele urzędów lokalnych podejmuje decyzje o przekierowaniu zasobów służących bezdomnym na potrzeby uchodźców. W samym Sutton (London Borough of Sutton) liczbę miejsc tymczasowego pobytu zwiększono na przestrzeni roku 2015/2016 z 280 do 490. Kwatery prywatne landlordów opłacane są przez urzędy lokalne z pieniędzy podatników.

W przeludnionej Grecji adaptuje się budynki użyteczności publicznej na potrzeby imigrantów.

Żródła:

1. UK team to help Greeks send back migrants: Officials deployed to holiday islands after fewer than 750 were returned under £5bn deal with Turkey
2. Dom opieki w Kent zostanie przekazany imigrantom
3. Rozporządzenie Dublin II
4. Services to Refugees & Migrants – London Borough of Sutton Position Statement